همیشه پای یک زن در میان است

و خداوند آدم را آفرید .

کمی گذشت .

خداوند حوّا را آفرید تا آدم را از تنهایی درآورد .

آدم از تنهایی در آمد و حوّا در تنهایی خود فرو رفت .

پی نوشت : همیشه زن پای ثابت تنهایی هاست .

همین عنوان را در کوچه های بغلی بخوانید:
 یادداشت های اتفاقیه (یوسف شیروانیان) - وقتی دلم تنگ می شود (مژده شاه نعمت الهی) -بوی باران عطر خاک (باران سادات) - پرسه خیال (رضوان پری) - میثاق ( زینب حیدری)-انتهای بیراهه (فاطمه)-حرف های نزدیک ( ممول)-ترخون (مهدی زرین قلم)- آنسوی مغاک بیگذر (هارپوکرات) - پنجره ( محمد رضا) - منتظر پرواز-جنوبی ترین نقطه (ساحل نشین) - من او (عطیه مسعودی) - طنز تلخ، قهوه اسپرسو (ما، ریحانه) - بی تو با تو بودن (سحر،طه) - هجوم سایه ها (یکی از بستگان خدا)-مینی تاک (هانیه) - روزهای یک من (فاطمه) - کوچه بغلی (رضا عارفانه) - آرامش سفید (مریم) - جامدادی (امید ، محمد مهدی) - cache(محمد اژدری) - سین عین طا -جشن بارون (نسرین)