شیخ را دیدند سوار، جماعتی پیاده به دنبال، با انبوهِ مال ، به گشت است و گذار.

پیرمردی گدا، فارغ از اَدا، به پشتوانه ی خدا، در مسیر کاروانِ شیخ، بَست نشست.

خبر آوردند دیوانه ای مسیر بند آورده و به گمانمان برایتان قند آورده.

شیخ را این خبر خوش آمد، پس سر از مکاشفه بر آورد تا بگیرد قندهای گِدا و شیرین کند کام از تلخیِ دَوا. 

پیرمرد با دیدن کاروان پرده ی کلام دَرید و به خاندان مادریِ تمامشان پَرید. 

شیخ پریشان، از مکاشفه مانده و از افکار عمومی رانده؛

همراهان را فراخواند و در باب سخاوت مندیِ خود افسانه ها خواند.

سپس دستور داد تمام قندهای پیرمرد را به خبرگزاران بخشند تا هم کامِشان شیرین شود و هم بارِشان سنگین. 

مریدان از این همه سخاوت و درایت گریبان دریدند و مجدد تنبان تَریدند و به صحرا دویدند. 

پی نوشت: پیرمرد بعدن نامه ای نوشت و از شیخ عذرخواهی کرد. خبرگزاران گفتند این پیرمرد را با قاطر از ولایتی دور آورده بودند. 

دِل به دِلَ ت داده اَم؛

رُخ به نگاهَ م بده. 

شیخ را دیدند آسوده خیال، بی غمِ عیال، فارغ از وَبال، به کِیف است و حال. 

مریدان خاکِ پایَش سرمه ی چَشم می کنند و زلفانِ پریشانش پالتوی پَشم.

بی نوایی در خفا دامان شیخ گرفت که شیخُنا ما را نصیحتی ده تا همچون تویی از چاه به راه و از آنجا به سرمنزل جاه رسیم. شیخ فرمود: می بایست ملّت را کمی رنگ کنی، قلب خود از سنگ کنی، با عیب جویان بسی جنگ کنی و مبادا از این امور احساس ننگ کنی. در انتها بد نیست دریچه ات را نیز کمی تنگ کنی.

بی نوا به فرمایشِ شیخ کمی از دریچه اش پوشاند و تمام دیگ های عالَم برای خود جوشاند و عاقبت شرابِ خوشبختی به خویش و خویشانش نوشاند.

پی نوشت: گویا بی نوا به نان و نوایی رسیده و برای خودش شیخی گشته و در مرکز مشاوره اش بی نوایان را مشاوره می دهد.

نیمه شب شیخ را دیدم پُر نور و کم مصرف ، مَشعوف از بساطِ مکاشفه ای مَرغوب . 

مُریدان به گِردش نگهدار و هر یک به سهمی برخوردار .

ناگه از جمع جوانکی سر برآورد که شیخُنا ، ما را نصیحتی دِه که آن بِه ؛

شیخِ ما محظوظ از مکاشفه ی مرغوب فرمود : شما را آن بِه ، که من دِه . 

مُریدان از پاسخ شیخ به شور آمده و گریبان دَریدند و تُنبان تَریدند* و به صحرا دویدند .

* تَریدند از مصدر تَریدن به معنای : تَر کردن ، خیس کردن .

پی نوشت 1 : گویا گریبانِ مُریدان را دوخته اند ، تُنبانشان را خشکانده اند و از صحرا به دفاتر کارِشان باز آورده اند .

پی نوشت 2 : چرا شکر نعمت نمی کنید .

خوشبختی ، خوشحالی ، خوشگل ، خوشمزه ، ... .

حماقت نهفته در وجودشان حالم را ناخوش می کند .

اما نگران نباش ، این لبخندهای مصنوعی روزی تو را شاد خواهند کرد .

این را از سبدهای میوه ی قاب شده بر دیوارِ خانه ی آدم های شاد می توان فهمید .

اِی کاش فردا ، تکرارَت پخش شود .

نام : چاه کَن
شهرت : ثبت نشده است
قد : خيلى کمتر از عمق يک چاهِ نيمه عميق

شغل : چاه کَنی

علّتِ مرگ : خریَّت
توضیحات : از آنجا که چاه کَن هميشه در ته چاه است در روز حادثه نيز در ته چاه تشريف داشته و مشغول کندنِ چاهِ نيمه عميق بوده است . ساعتِ کاري اَش که تمام شده قصد رفتن مى کند اما چون چاه به جاهاى عميقِ خود رسيده بوده و چاه کن فراموش کرده با خود نردبان بِبَرَد ، مجبور شده فرياد کمک سر دهد . فردى از آنجا رد مى شده ، صداى فرياد را شنيده ، طنابى به تهِ چاه فرستاده تا چاه کن آنرا به خودش ببندد و بالا بيايد . چاه کن خريَّت کرده و طناب را به دور گردن خود مى بندد و فرياد مى زند : بِکِش . 
فردِ بالاى چاه طناب را مى کشد . چاه کن بالا مى آيد ؛ جانش هم .
توصیه : هميشه وقتی قصد عبور از کنار يک چاه را داريد مقدارى طناب با خود برداريد .
احتمال : جنس طناب در کيفيتِ خريَّت تاثير گزار است .

نام : جنابِ بی دست و پا

شهرت : آدمهای بی دست و پا معمولا شهرت ندارند

سن : جوان

علّتِ مرگ : فقر

توضیحات : روزی که داشته اند اعضا و جوارح بدن را می فروخته اند پول کم آورده و دست و پا نخریده است . پیش خودش فکر کرده که چشم و گوش و دَماغ و دِماغ واجب تر از دست و پا است. در روز حادثه در یکی از پیاده رو های شهر در حال قدم زدن بوده ( اینکه چگونه بدون پا قدم می زده بر کسی معلوم نیست ) که اتومبیلی از مسیر خود منحرف شده و به سمتش آمده است . او با اینکه چشم داشته و اتومبیل را دیده ، گوش داشته و صدای بوقش را شنیده ، بینی داشته و بوی لنت ترمزش را استشمام کرده و عقل داشته و فهمیده که باید فرار کند ، اما چون پایِ فرار نداشته در زیر چهارچرخ اتومبیل لِه شده و با کفِ پیاده رو همسطح گردیده است .

 گزارش پزشکی قانونی : طی آزمایشات انجام شده مشخص شد که دست و پا اعضای اصلی بدن هستند . هنوز برای وجود عقل توجیه علمی پیدا نشده است .

ادامه اش : راننده ی اتومبیل مذکور بعد از حادثه دو شب را در بازداشتگاه به سر برده ، سپس بیمه دیه ی مرحومِ بی دست و پا را پرداخت کرده و او آزاد شده است . راننده هم اکنون با وجدانی آرام در خیابانهای شهر در حال تردد است .

نام : آقا یوسف

شهرت : نداشته است

سن : چندسال بزرگتر از من

قد : تا پلّه یِ یکی مانده به آخرِ نردبانِ دو طرفه

شغل : تمیزکار

علّتِ مرگ : تمیزکاری

توضیحات : بنا به اقتضای شغلش زیاد روزنامه خریداری می کرده است . چند روز قبل از حادثه در حالِ بازگشت از دکّه یِ روزنامه فروشی بوده که عدّه ای با دیدن او در حالی که تعداد زیادی روزنامه در دست داشته احاطه اش کرده و با فرهیخته دانستنش با اصرار فراوان کرسی ریاستِ همه ی روزنامه ها را به وی واگذار کرده اند . آقا یوسف نیز از خدا خواسته بر کرسی می نشینند و بلند هم نمی شوند . خیلی زود بر امور آشنا شده و زنجیر وار راس ساعت مقرر اقدام به انتشار روزنامه می کرده اند . در روز حادثه تمیزکار دفترش به مرخصی رفته و ایشان مجبور شده اند برای تمیز کردن شیشه ها خود از نردبانِ دوطرفه ای که قدِّشان تا پلّه یِ یکی مانده به آخرش بوده بالا بروند . لحظه ای غفلت باعث شده تا تعادل خود را از دست داده ، با مغز به زمین خورده و ریغِ رحمت را سر بکشند .

نظر نهاییِ پزشک قانونی : محتوایِ روزنامه ها در میزان تمیزیِ شیشه ها تاثیر گزار است .

نام : سُلطان

شهرت : خیلی

شغل : شهرت

علّتِ مرگ : افتادن از روی اسب

توضیحات : سُلطان به همراه وزیر خود به کیش سفر کرده است . در لحظه ی ورود به کیش ماتِ دختری کیشوند گردیده ، حواسش پرت شده و از روی اسب به زمین افتاده است . اسب یابو بازی در آورده ، چند لگد به نقاط حساسِ سُلطان وارد کرده و جانِ ایشان را به جان آفرین تسلیم نموده است .

توضیحاتِ تکمیلی : آخرین گزارشات حاکی است دختر کیشوند به عقد وزیرِ سُلطان در آمده ، اسبِ سُلطان خرِ یکی از سربازان ایشان گردیده و سُلطان در کیش همچنان مات است .

پی نوشت : " شیشه ی عمر " مجموعه ای است که عکس هایش را یکی از دوستانم گرفته و به من داده تا برایشان متن بنویسم . هر کدام از عکس ها شیشه ی عمرِ یک " انسان " است ؛ و متن ها توضیحاتی است در مورد آن " انسان " . از دوست مذکور بسیار ممنونم .

اطلاع رسانی : "مژده" دوباره دلش تنگ شده است .

پی نوشتِ ضروری : شاید امیرِمان امروز را می دید که بانویش را پنهانی به خاک سپرد . سحر نزدیک است ؛ قرنهاست .

که از آن جهتِ چشم چرانی استفاده می شده ؛

و حالا همه ی ماهرویانِ محل مادربزرگ شده اند ؛ و تنها .

شبیهِ این پنجره .

که اگر میخی در یکی از سوراخهایش فرو کنید احتمالا خواهید مُرد ؛

به شرط اینکه صاحبخانه قبض برق را به موقع پرداخت کرده باشد .

که به تنهایی صدا ندارد ؛

هر چند کارهایِ زیادی از دستش بر می آید .

که پسربچه ای بازیگوش زنگِ آن را زده و فرار کرده ؛

در یک روزِ برفی .

زحمت طرح های هوانویسی را یکی از دوستانم کشیده بود . مجددا سپاسگزارم

پی نوشت : زحمت طرح های "هوا نویسی" را یکی از دوستانم کشیده است . سپاس

ما هیچوقت به تو نخواهیم رسید .

بیا و کمی ناحقّی کن .

و کلیدش را سپرده ام به یک کلید ساز ؛

تا به تعداد تمام مردم شهر از رویش بسازد .

نگران نباش ؛ ما راز داریم .

همه ی رازهایت را داریم .

فردا که برق برود برایت خواهم مُرد .

کوچه نوشت : کوچه پس کوچه های کاغذی جهت تصحیح و ارتقا ساختار خود چند هفته پست مشترک نخواهد داشت .

ضروری نوشت : در این سری نویسی ها ، متن تفسیری از عکس نیست . متن و عکس صرفا یاری رسان یکدیگرند .

سگِ بی چاره همان سال خوابم را دید ،

و دیگر خواب به چشمش ندید .

ضروری نوشت : در این سری نویسی ها ، متن تفسیری از عکس نیست . متن و عکس صرفا یاری رسان یکدیگرند .

سرِ دار .

مدام خیال می بافند لابلای تار و پود ؛

پیشِ چشمِ دار .

و امروز پسرک نمی داند که شانه ی تخم مرغِ صبحانه اش از آن نامه هاست .

به گمانم قبل تَر ها شانه ای بوده ام پلاستیکی ؛

که دخترکی احمق موهایش را با آن شانه می کرده تا پسرکی احمق تَر او را تحسین کند .

شانه خالی کردن های امروزم از جنسِ بدِ پلاستیک هاست . 

این را پسرکی احمق به دخترکی احمق تَر می گفت ؛

وقتی نفس هایشان از بالا رفتن یک ساختمان پیزُری به شماره افتاده بود .

تمام شهر را گشته ام ؛

 تلفن های سکّه ای را جمع کرده اند . 

ایرانسل هم که مدام شارژ تمام می کند .

دل خوش کرده ام به اپراتور سوم - رایتل - .

شاید صدایم را به - تو - برساند .

و یکی از آن سکه های پنج تومانی - که پشتش نقشه ی ایران حک شده است - را داخلش بیندازید .

بعد حواسِ تان را جمع کنید و شماره ای را - به اشتباه - بگیرید .

کسی آنطرف خط مدام اَلو اَلو میگوید .

شاید دلِ تان - و گوشش - کمی خنک شد .

پی نوشت : گردهمایی کوچه ها بدلیل نرسیدن تعداد اعضای ثبت نام کننده به حد نصاب برگزار نخواهد شد . انشاالله در فرصتی دیگر .

و بروید داخل یکی از آن خانه ها که پریز تلفن ِشان هنوز دوشاخه می خورد .

بعد حواس ِتان را پرت کنید و سهوا دوشاخ تلفن را بزنید داخل پریز برق .

کسی دارد مدام به شما زنگ می زند .

جوابش را بدهید ؛ قبل از اینکه دلش - و تلفن ِتان - بسوزد .

شوهر لیلی نیز .

وگرنه کار جهان وا می گذاشت و در پی معشوق می رفت .

پی نوشت : به گمانم خدا این روزها عاشق شده است . اینقدر که بشر وا مانده است .

فیلم ها ٬ کتاب ها ٬ تاترها ٬ شعرها ٬ ....

شاید اگر عشق نبود انسان خیلی زودتر از این ها به کره ی ماه رفته بود .